სერიიდან: მე და საქართველო

მიყვარს/არ მიყვარს

საქართველოში ყოველ ჯერზე ჩამოსვლისას, თბილისში, მშობლიურ „ალექსეევკას“ აეროპორტში დაშვებამდე რამდენიმე წუთით ადრე თვითმფრინავში მჯდომს, ხშირად მიფიქრია: რა არის ის, რასაც ჩასვლისას პირველად გავაკეთებ. როგორც წესი, ჩემი მრავალჯერადი დაკვირვებიდან გამომდინარე, სწორედ ამ მომენტებიდან მახსენდებს თავს თანამემამულე თანამგზავრთა ჩვევები, “გრუზინულ“ მოვლენებად ქცეული ფენომენები, რაც ყველაზე მეტად მაღიზიანებს და აშკარად თვალშისაცემია ჯერ კიდევ ჰაერში ყოფნისას.

ამ ფონზე, ერთი-ორი ავტორის და ბლოგერის წაბაძვით, მეც გამიჩნდა სურვილი გავაკეთო ჩემი მიყვარს/არ მიყვარს მოკლე ჩამონათვალი. როგორც ამბობენ, ცუდი არ არის, იმ მავნე ჩვევების ხშირად ჩამოწერა, რისთვისაც თავის დანებება გულით გწადია ადამიანს. ჰოდა, ასე იქნებ მეც უფრო გამიადვილდეს ამ ყველაფრის უფრო მსუბუქად აღქმა ან იმაზე კონცენტრირება, რაც მიყვარს და ყოველთვის მენატრება საქართველოს გარეთ ყოფნისას.

არ მიყვარს - თბილისის აეროპორტში მაინცდამაინც შუაღამეზე ჩამოსვლა; რამდენიმე წამის დამჯდარ, მაგრამ ჯერ კიდევ მოძრავ თვითმფრინავში ბარგის ჩამოსაღებად წამომხტარი მგზავრები, ურიგოთა „რიგი“ საპასპორტო კონტროლთან; კომენტარები ბარგის აღებისას; ტაქსის მძღოლის უკბილო ხუმრობა; მოღრჭიალე ლიფტი; დილით ადრე გაღვიძება; დაბურულმინიანი ჯიპებით გადატენილი ქუჩები; გადატყავებული სკამები სამარშრუტო ტაქსში; რესტორნებში სქელი შავი ტყავის მენიუები გარედან ამოტვიფრული „კრომბარეხირით“; სამარხო ნაყინი (ასეთიც არსებობს!); მეზობელ/ნათესავების საყვედურნარევი შეკითხვები დაქორწინების უახლოესი გეგმების შესახებ; ეგრეთწოდებული „საინფორმაციო” გადაცემები ქართულ არხებზე; სარეკლამო რგოლებად ქცეული თანამედროვე ქართული ფილმები; თავისუფლების მოედანზე აღმართული წერეთლის „შედევრი“; ჰომოსოვიეტიკუსის ხორცშესხმული ასლი ქართლის დედა; ნაგვად დახვავებული ცელოფნის პარკები და ცარიელი პლასტმასის ბოთლები ბუნებაში; შარდენის ქუჩა; ქვემო იმერეთი;

ბალანსის დაცვის მიზნით, აქ შევჩერდები და შემდეგნაირად განვაგრძობ:

მიყვარს - სწრაფი საპასპორტო კონტროლი; ღამის თბილისის ნიავი; დიდი ხნის უნახავ მეგობრებთან ერთად ჩაჯდომა; რიკოთის უღელტეხილის ჰაერი; დედაჩემის მოყოლილი უბნის სიახლეები; დილის გამოძინების შემდეგ მეგობრის ზარი; გემრიელი ლობიანი; მთები; სოფელში შემორჩენილი მოხუცების მოყოლილი ამბები; ბუნებაში გასვლა; სახელდახელოდ გაწყობილი სუფრა რაჭის სოფელში; გასეირნება თივის ზვინებში; გემრიელი ხუმრობა; ისპანახის ფხალი ნიგვზით; აღმართის ავლა კოჯრის ქუჩაზე; ტრასაზე ნაყიდი ვეებერთელა საზამთრო; ყორეები; სოფლის ორღობის მტვერი; თონეში ახლადგამომცხვარი პურის ოხშივარი; ჰამაკი და რეზო გაბრიაძის მოთხრობები; ზემო იმერეთი;